Şiirlerle Boğaziçi

İstanbul denince akla Boğaziçi gelir, Boğaziçi denince de şiir... Biz de boğaz gezintimizde objektiflerimize takılan o muhteşem Boğaziçi manzarasını şiirle buluşturduk. Büyük şairlerimizin şiirlerinde geçen Boğaziçi’ni hafif bir Boğaziçi esintisi tadında sizlere sunalım istedik.  

....................................................................

''Boğaz gümüş bir mangal, kaynatır serinliği;
Çamlıca`da, yerdedir göklerin derinliği.
Oynak sular yalının alt katına misafir;
Yeni dünyadan mahzun, resimde eski sefir.
Her akşam camlarında yangın çıkan üsküdar,
Perili ahşap konak, koca bir şehir kadar...
Bir ses, bilemem tanbur gibi mi, ud gibi mi?
Cumbalı odalarda inletir "katibim"i...
Kadını keskin bıçak,
Taze kan gibi sıcak.
İstanbul,
İstanbul...

.......................

Necip Fazıl Kısakürek

İstanbul

''Seni görüyorum yine İstanbul

Gözlerimle kucaklar gibi uzaktan

Minare minare, ev ev, 

Yol, meydan.

Geliyor Boğaziçi'nden doğru

Bir iskeleden kalkan vapurun sesi,

Mavi sular üstünde yine

Bembeyaz kızkulesi.''

Ziya Osman Saba

İstanbul Türküsü

İstanbul'da, Boğaziçi'nde,

Bir fakir Orhan Veli'yim;

Veli'nin oğluyum,

Târifsiz kederler içinde.

Urumelihisarı'na oturmuşum;

Oturmuş da bir türkü tutturmuştum:

"İstanbulun mermer taşları;

Başıma da konuyor, konuyor aman, martı kuşları;

Gözlerimden boşanır hicran yaşları;

Edalı'm,

Senin yüzünden bu hâlim."

"İstanbulun orta yeri sinama;

Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama;

El konuşur, sevişirmiş; bana ne?

Sevdalı'm,

Boynuna vebâlim!"

İstanbul'da, Boğaziçi'ndeyim;

Bir fakir Orhan Veli;

Veli'nin oğlu;

Târifsiz kederler içindeyim. 

Orhan Veli

Boğaz Gezintisi

Ne günlermiş, ne günlermiş

Yıldızlar, mehtap, çamlar altında

Yıldızlar, mehtap, çamlar altında

Ne günlermiş, ne günlermiş

Gelip geçmiş!

Vapurlar değil, Boğaz'dan geçen;

Boğaz'dan yalılar geçiyor,

Toplamış bulardan eteklerini...

Dairesine çekilen bir saraylı gibi

Yalılar gelmiyen alemlerine gidiyor

Bırakıp bu sessiz gecelerini.

Çekip almış kuşların kanatlarından rüzgarını

Asırlık rüyalarında yalılar

Uykuların mahmurluğu saçaklarını sarmış.

Saz sesleri gelmiyor kıyılardan.

Ne geçen yazlardan bir haber var,

Ne gelecek baharlardan.

Kim bilir kaç deniz geçmis uykularından.

Başbaşa kalmış iki hisar

Beklemekte sönük sahilleri.

Artık eski harpleri anlatır taş duvarlar

Kıyılarından geçen balıklara.

O balıklar ki dedeleri

Şarkılarla beslenmişti geceleri.

Şimdi sulara düşen çürümüş tahtalar

Dalgalarda son oltanın yemleri.

Bir zamanlar şen yaşamış yalılar

Işıklı bir ziyafet sofrasında.

Renklerini deniz almış götürmüş,

Küllerini alev alıp savurmuş.

Deniz kenarında denizsiz kalmış yalılar.

Ortaklığı ayrılmış kıt'aların

Anadolu günden güne Rumeli'ye küsmüş

Bugün biz değiliz bakan yalılara;

Yalılar boynu eğik bize bakıyor

Biz değiliz sarkan hatıralara...

Göğüs gererek dalgalara

Yalılar bir hayal için denize sarkıyor

Yalılar bize bakıyor, denize bakıyor.

Ne günlermiş, ne günlermiş

Yıldızlar, mehtap, çamlar altında

Ne günlermiş, ne günlermiş

Gelip geçmiş!

Özdemir Asaf

İstanbul deyince aklıma kuleler gelir
Ne zaman birinin resmini yapsam öteki kıskanır

Ama şu Kızkulesinin aklı olsa
Galata kulesine varır
Bir sürü çocukları olur

Bedri Rahmi Eyüboğlu

Kaynak Fotoğraf 1: 2012,İstanbul,Kerem KAZDAL

Kaynak Fotoğraf 2: 2012,İstanbul,Kerem KAZDAL

Kaynak Fotoğraf 3: 2012,İstanbul,Kerem KAZDAL

Kaynak Fotoğraf 4:2012,İstanbul,Kerem KAZDAL

Kaynak Fotoğraf 5:2012,İstanbul,Kerem KAZDAL